Kırgınım, yıpranmış haldeyim ve parçalanmış hissediyorum.
Rüzgarın beni alıp götürebileceği bir yer yok,
İçimdeki bunca şeyle birlikte
hiçbir rüzgarın alıp götüremeyeceği kadar ağırım.
Ağır ya, bu hayal kırıklığı
ağır,
Bu izin verilmeyiş, bu yalnız bırakılma,
Bu anlaşılamama, bu
hissettiklerim ağır.
Çok, ama gerçekten çok sevdiğiniz birinin,
Saçmaladığınızda,
hata yaptığınızda,
Yükünüz ağır geldiği için görüşünüz bulandığında,
Aptallık
yaptığınızda yanınızda olmayışı ağır.
Hata yapma lüksünü en sevdiğinizin dahi
vermemesi,
Öyle veya böyle kendimi düşünüyorum demesi,
İçinizdeki onca şeyle
yalnız bırakılmak ağır.
Benim sevdiğim ve beni sevdiğini söyleyen insan,
Bana
bunu hissettiren insan hata yaptığımda,
Hatadan sonraki süreçte yanımda olup
benle savaşmıyorsa,
Bu yük ağır.
Çok ağır.
Ne yapacağını bilememek,
Ağır.
Cümleleri nasıl yazdığım umurumda değil,
İnsanlara okunabilecek bir şey vermek
istemiyorum, bu nedenle burayı kullanıyorum.
Gerçekten ama gerçekten hiç
umurumda değil.
Beni sevdiğini söyleyen insan dahi beni anlamaya çalışmak
yerine gittiyse,
Hata yaptıktan sonra öyle veya böyle yalnız bıraktıysa,
Neden umurumda
olsun okunacak bir şeyler vermek?
Hissettiklerimi söyleyemiyorum, çünkü
dinlemek istemiyorsun,
Ben de kim okuyacaksa, hatta isterse kimse okumasın,
Yazıyorum.
Aklım almıyor, neden benden özür dilenirse kabul ediyorum,
Sevdiğim
insan yanımda olmak istediğinde ona dört elle sarılıyorum da,
Hata yapıp özür
dileyen ben olduğumda neden, neden yalnız bırakılıyorum?
Gurur mu bu,
Tükenmiş
bir sevgi mi,
Yalnızlığın ve bireyciliğin güçlülüğü mesajı mı,
Güç gösterisi
mi,
Umursamazlık mı?
Nedir bu anlamıyorum, anlayamıyorum.
Neden ben sevginin
gücüne inanıyorken,
Beni seven insan bana ve bu güce inanmıyor?
Ben ilk hatamda
bu hale sokulacak ne yaptım?
Ben böyle yalnız bırakılmayı hak edecek ne yaptım?
Ne yapmış
olabilirim de yalnız bırakılıyorum ve savaşmak istediğimde yanımda beni
sevdiğini söyleyen insanı bulamıyorum?
Anlayamıyorum.
Hatamın önemi var da,
Özrümün, farkındalığımın, hatamı fark etmemin,
Hiç mi önemi yok? Bu sevgi hiç
mi mücadele etmeye değmez?
Gitmesine gittim, evet ama,
Gelmeyi istemedim mi?
Gelmedim mi?
Anlayamıyorum, gelmemin,
Sevmenin,
Sevmemin,
Verilen değerin,
Konuştuklarımın,
Yazdıklarımın,
Kahkahalarımızın,
Göz yaşlarımızın,
Yürüdüğümüz yolların,
Birlikte geçen zamanımızın hiç mi kıymeti,
Önemi,
Değeri yok?
Bir kötü gün mü bitiren, söndüren?
Her şeyi geçiyorum, tek bir hatamda sönecek kadar basit
miydi bana olan sevgin?
Belki ben hata yaptım ama bana savaşma fırsatı verdin mi?
Sallandığın her an yanındaydım,
Yıkıldığımda neredeydin?
Seninle, bizim için mücadele etmek istediğimde bunu benden esirgedin.
Ben sadece kendimi düşünüyorum dediğinde paramparça oldum, yine de devam
edebilirdim.
Elini uzatsaydın şayet, gücüm vardı, biliyordum.
Bu mücadeleyi bizden esirgedin,
Yapabilirdik.
Hiç merak ettin mi gitmek istediğinde ve bunu söylediğinde,
Her şey çözüldükten sonra bu neden ileride sorun olmadı?
Sevgim gururumdan büyüktür,
Hiçbir sözün, hiçbir hareketin,
Yapacağın hiçbir şey seninle olmama engel olamaz.
Olamadı da. Biliyorsun.
Özür dilerim dediğinde,
Hemen yanına gelmedim mi?
Sen benden bu savaşı esirgedin.
Güvenini kazanma şansı vermedin.
Kendimi düşünüyorum dedin, öyle olsun.
Sallandığın her anda yanındaydım, biliyorsun.
Yıkıldığımda beni gerçekten anlamaya çalıştın mı?
Korkularımın bize dair olmadığını anlattığımda,
Bana inandın mı?
Neydi yahu bu öfkenin nedeni?
Nedir bizi bitirmeyi de geçiyorum, savaşma imkanı dahi vermeme nedenin?
Yanında olduğum her anı çöpe atıp her şeyi tek bir geceye bağlama nedenin
nedir?
Olay benim omuzumdaki yüklerdi ve ben bunu göremedim.
Hoş çok kısa süre sonra hatamı fark ettim ya...
Sana kırgınım.
Tek bir hata yüzünden,
Hatamı fark etmeme rağmen,
Yüzlerce güzel günün hatırına demediğin için,
Ben kendimi düşünüyorum dediğin için,
Bana savaşma şansı vermediğin için kırgınım.
Yüzlerce güzel gün gözlerinin önüne hiç mi gelmedi bilemiyorum.
Birbirimizin dertlerine ortak olup birbirimizin cephesinde savaştığımız günler,
Parklarda koşturup sohbet ettiğimiz,
Mini sürprizler yaptığımız,
Sokaklarda dolaştığımız,
Kış çayı ve kahve içtiğimiz günler hiç mi geçmedi gözünün önünden,
Kalbinden,
Bilemiyorum.
Hiçbir şey geri alınamaz değildi,
Bir hata yaptı ama farkına vardı, sevgi tedavi eder denebilirdi.
Tek bir hatamda ölüme gönderdin ya,
Sana kırgınım.
Ve tekrar soruyorum. Her şeyi geçiyorum, tek bir hatamda
sönecek kadar basit miydi bana olan sevgin?
